ကမာၻ႔ဖလား ေဘာလံုးပြဲေတြ စၿပီဆိုရင္ပဲ လူကြ်ံေဘာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အျငင္းပြားစရာေတြက တပါတည္း ေတြ႔လာရေတာ့တာ ပါပဲ၊ လူကြ်ံေဘာဆိုတာက ထိထိမိမိသာ အသံုးခ်တတ္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္အသင္းရဲ႕ ဂိုးေပါက္ကို အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ ကာကြယ္ေပးႏိုင္ပါတယ္၊ အမ်ားအားျဖင့္ အလယ္တန္း၊ ဒါမွမဟုတ္ ေတာင္ပံကေန အေဝးကန္ေဘာေတြ ျဖတ္တင္ေပးတဲ့အခါမွာ လူကြ်ံေဘာ ဖမ္းကစားတတ္ၾကတယ္၊ အထူးသျဖင့္ လ်င္ျမန္ၿပီး အေျပးသန္တဲ့ ေ႐ွ႕တန္းတိုက္စစ္မွဴးေတြကို ဟန္႔တားရာမွာ လူကြ်ံေဘာက အေတာ္ေလးအသံုးတည့္ ပါတယ္၊
ျမန္မာ့ေဘာ္လံုးေလာကမွာ တေခတ္တခါတုန္းကေတာ့ လူကြ်ံေဘာ ဖမ္းကစားတာကို အရည္အခ်င္းတရပ္လို႔ မျမင္ၾကပါဘူး၊ ပြဲတပြဲမွာ ေနာက္တန္းလူေတြ ႏွစ္ခါသံုးခါေလာက္ လူကြ်ံေဘာ ဖမ္းကစားလိုက္တာနဲ႔ “အာ… ဒီေကာင္ေတြေတာ့ လုပ္လာၿပီ၊ ဟိုဖက္တိုက္စစ္မွဴးကို မလႈပ္ႏိုင္ေအာင္ ကပ္ကစားမယ္၊ မလိမ္မေခါက္ႏိုင္ေအာင္ ပိတ္ကစားမယ္ဆိုတာ မ႐ွိဘူး၊ ထစ္ကနဲ႐ွိ လူကြ်ံေဘာ ဖမ္းဖို႔ပဲ သိတယ္၊” စသျဖင့္ ေျပာတတ္ၾကပါတယ္၊ ေဘာ္လံုးကိုယူဖို႔ အင္နဲ႔အားနဲ႔ ေျပးထြက္လာတဲ့ တိုက္စစ္မွဴးက စည္းၾကပ္ဒိုင္ရဲ႕ အလံနဲ႔အတူ ကြင္းလယ္ဒိုင္ရဲ႕ ခရာမႈတ္သံေအာက္မွာ ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္နဲ႔ ရပ္လိုက္ရေတာ့ ပြဲၾကည့္ပရိတ္သတ္အေနနဲ႔ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္တာလည္း ပါမွာေပါ့ေလ၊ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ လူကြ်ံေဘာဖမ္းဖို႔ ဆိုတာ ေနာက္တန္းလူေတြက တတန္းထဲရပ္ၿပီး တညီတညာထဲ တက္ႏိုင္ဆုတ္ႏိုင္မွ ရတာပါ၊ အဲဒီထဲမွာ တစ္ေယာက္ေလာက္ရဲ႕ ေျခေထာက္ျဖစ္ျဖစ္၊ ပုခံုးျဖစ္ျဖစ္က ကြ်ံထြက္ၿပီး က်န္ခဲ့လို႔ကေတာ့ ၿပီးၿပီပဲ၊ လူကြ်ံေဘာ အထမေျမာက္ေတာ့ဘဲ ဟိုဖက္တိုက္စစ္မွဴးအတြက္ အဆီးအတားမ႐ွိ ဂိုးသမားနဲ႔ တေယာက္ခ်င္းကန္သြင္းဖို႔ အခြင့္ရသြားလိမ့္မယ္၊ က်ေနာ္ငယ္ငယ္တုန္းက ၾကည့္ဖူးတဲ့ ျမန္မာအသင္းေတြရဲ႕ လူကြ်ံေဘာေတြမွာေတာ့ တဖက္အသင္းရဲ႕ တိုက္စစ္မွဴးက သိသိသာသာႀကီး ကြ်ံထြက္ေနတာမ်ိဳးေတြ အေတြ႔ရမ်ားေပမယ့္္ ဒီဖက္ေခတ္ ပြဲေတြမွာေတာ့ တကယ့္ကို မဆိုစေလာက္ကေလး၊ ပုခံုးစြန္းေလးျဖစ္ျဖစ္၊ လက္ဖမိုးေလးျဖစ္ျဖစ္ေလာက္ပဲ ကြ်ံေနၾကတာ ေတြ႔ရတယ္၊ စင္တီမီတာ စေကးလ္ေလာက္ပဲ ႐ွိလိမ့္မယ္…၊
အျခားေသာ အရာမ်ားစြာလိုပဲ ေဘာ္လံုးရဲ႕ အေ႐ြ႕နဲ႔ ကစားၾကပံုေတြက ေျပာင္းလဲလာေတာ့ လူကြ်ံေဘာျဖစ္တယ္၊ မျဖစ္ဘူးဆိုတဲ့ အခ်က္ကလည္း မၾကာခဏဆိုသလို အျငင္းပြားစရာ ျဖစ္လာရတယ္၊ လူကြ်ံေဘာ ျဖစ္မျဖစ္ကို ၾကည့္ေပးရတဲ့ စည္းၾကပ္ဒိုင္အတြက္ အေထာက္အကူျဖစ္ေအာင္ ေဘာ္လံုးကြင္း ျမက္ခင္းကို အစင္းက်ားရိတ္ေပးတာမ်ိဳး၊ နည္းပညာကို အသံုးခ်ၿပီး ကင္မရာေတြနဲ႔ ျပန္ၾကည့္တာမ်ိဳး စတာေတြ လုပ္ေပမယ့္လည္း ပြဲကစားေနတုန္း စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္းမွာ ဆံုးျဖတ္ရတာမို႔ အမွားအယြင္းေတြကေတာ့ ဆက္ၿပီး႐ွိေနဦးမွာ ပါပဲ၊
ကမာၻ႔ဖလားပြဲနဲ႔ တိုက္ဆိုင္စြာပဲ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္းမွာလည္း လူကြ်ံေဘာေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႔ေနရတယ္၊ ဒီလို ႏိုင္ငံေရး လူကြ်ံေဘာဆိုတာ အသစ္အဆန္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဆယ္စုႏွစ္ေတြ အမ်ားႀကီးခ်ီၿပီးေတာ့ကို အျမစ္တြယ္ေနတဲ့ ဓေလ့လိုျဖစ္ေနၿပီ၊ ဒါေပမယ့္ ကြ်ံပံုကြ်ံနည္းေတာ့ ကြာလာတယ္၊ ဟိုးအရင္တုန္းကေတာ့ ကြ်ံတာက သိသိသာသာႀကီး ကြ်ံတာမ်ိဳး၊ တေယာက္ထဲ ကြ်ံတာတင္မကဘဲ အုပ္စုလိုက္၊ အသင္းလိုက္အဖြဲ႔လိုက္ကို အတံုးလိုက္၊ အတစ္လိုက္ႀကီး ကြ်ံေနၾကတာ…၊ ေျပာရရင္ လူၿပိန္းကြ်ံနည္းေပါ့…၊ ႐ြာေဘာ္လံုးပြဲမွာ ဝင္ကစားတဲ့ လူမိုက္လို “ေဟ့.. ငါလူကြ်ံတယ္၊ ဘယ္ေကာင္ ဘာေျပာခ်င္လဲ” ဆိုတဲ့ ပံုစံမ်ိဳး…၊ ဒီဖက္ေခတ္မွာက်ေတာ့ ကစားပံုေတြက ပိုၿပီး႐ွဳပ္ေထြးလာသလို စင္တီမီတာသာသာေလာက္ပဲ ကြ်ံတာမ်ိဳးေတြနဲ႔ ဆက္ေ႐ြ႔လာတယ္၊ တခ်ိဳ႕လူကြ်ံေဘာေတြဆို တကယ့္ကို ပါးပါးေလးေတြ…၊ ကြ်ံလို႔ကြ်ံေနမွန္း မသိလိုက္ဘဲ ဂိုးေပးလိုက္ရတဲ့ အျဖစ္ေတြ အမ်ားႀကီး႐ွိပါတယ္၊ ျမန္ဆန္ၿပီး အကြက္စိပ္တဲ့ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး တိုက္စစ္ေတြၾကားမွာ ဘယ္ဟာကလူကြ်ံေဘာ ျဖစ္တယ္၊ ဘယ္ဟာကေတာ့ ျဖစ္မွန္းမသိေအာင္ ေဖာက္ထြက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတယ္ဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာကို မ်က္ေျခမျပတ္ ၾကည့္ထားႏိုင္မွ သိမွာပါ၊ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ပြဲၿပီးသြားမွ သိလိုက္ရတဲ့အခါ မခ်ိတင္ကဲ ျဖစ္က်န္ခဲ့႐ံုကလြဲလို႔ ျပင္ဖို႔ဆိုတာကေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး…။ ။
ညီလင္းသစ္
၁၆ ဇြန္၊ ၂၀၁၄