ဘေလာ့ဂ္မွာ စာေရးသားျခင္းႏွင့္ ကင္းကြာေနခဲ့သည့္ ကာလမ်ားအတြင္းက က်ေနာ္ မၾကာခဏ နားေထာင္ေနျဖစ္သည့္ သီခ်င္းကေလးတပုဒ္အေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္ပါသည္။ သီခ်င္းကေလးက ႏိုင္ငံတကာ ေစ်းကြက္ေတြမွာ ထင္႐ွား၊ လူသိမ်ားလွသည့္ နာမည္ႀကီး သီခ်င္းေတာ့ မဟုတ္၊ ဆြစ္ေတးဂီတအဖြဲ႔ တဖြဲ႔ျဖစ္သည့္ Gotthard အဖြဲ႔၏ သီခ်င္းျဖစ္သည္၊ ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံမွ ေတးဂီတအဖြဲ႔မ်ားသည္ ႏိုင္ငံတကာေစ်းကြက္တြင္ ကမာၻႏွင့္ခ်ီၿပီး ထင္႐ွားသည့္အဖြဲ႔မ်ိဳး မ႐ွိသေလာက္ ႐ွားပါသည္၊ အလြန္ဆံုး ဥေရာပႏိုင္ငံမ်ား အၾကားတြင္ ၾကားဖူးနားဝ ႐ွိတာမ်ိဳးေလာက္ပဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္၊ သည္ၾကားထဲ ျပင္သစ္လို သီဆိုသည့္ အဖြဲ႔ေတြ၊ ဂ်ာမန္လို သီဆိုသည့္အဖြဲ႔ေတြႏွင့္ ကြဲေနလိုက္ေသးသည္၊ ဤသို႔ေသာ အေၾကာင္းအခ်က္ေတြ ၾကားထဲကမွ အဂၤလိပ္လို သီဆိုထားေသာ အဆိုပါ သီခ်င္းကေလးကို ၾကားမိခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္၊ သီခ်င္းကေလး နာမည္က "Let it rain"တဲ့…၊
က်ေနာ္ အလုပ္လုပ္ေသာ ဓာတ္ခြဲခန္းတခုထဲမွာ ေရဒီယိုေလး တလံုး႐ွိသည္၊ တိတ္ဆိတ္ေသာ ဓာတ္ခြဲခန္းထဲမွာ ကိုယ့္အာ႐ံုႏွင့္ကိုယ္ အလုပ္လုပ္ရင္း ေရဒီယို နားေထာင္ရျခင္းကို က်ေနာ္ ႏွစ္သက္ပါသည္၊ သို႔ႏွင့္ ေရနမူနာမ်ားကို ပီအိပ္ခ်္တိုင္းဖို႔ လုပ္ေနေသာ ေန႔လယ္ခင္းတခုမွာ "Let it rain"သီခ်င္းကေလးကို ေရဒီယိုမွ အမွတ္မထင္ ၾကားလိုက္မိခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္၊ Gotthard အဖြဲ႔၏ ပင္တိုင္အဆိုေတာ္ Steve Lee ၏ အက္႐ွ႐ွအသံႏွင့္အတူ Let it rain သီခ်င္းက က်ေနာ့္ကို တခဏခ်င္းမွာ ဖမ္းစားလိုက္သည္၊ လုပ္လက္စအလုပ္ကို ခဏေလးခ်ထားလိုက္ၿပီး နားစိုက္ေထာင္လိုက္ေတာ့ Let it rain ထဲမွာ က်ေနာ့္ တကိုယ္လံုး “စို” သြားေတာ့သည္၊ "♫♪ နာက်င္ပင္ပန္းရမႈေတြဟာ ငါတို႔ အ႐ွံဳးေပး ထြက္ေျပးရေလာက္ေအာင္ေတာ့ မဟုတ္ေသးပါဘူး… ♪♪♫”
"Let it rain, let it rain xxx till the sun comes back again"တဲ့၊ စတိဗ္က ဆိုသြားခဲ့သည္၊ က်ေနာ္တို႔ဘဝေတြထဲက မိုးထဲေရထဲ ႐ႊဲ႐ႊဲစိုေနခဲ့ေသာ ေန႔ရက္မ်ားကို သတိရစရာ၊ ဘယ္ေတာ့မွတိတ္မွာ မဟုတ္ပါဘူးဟု ထင္ရေလာက္ေအာင္ တဖြဲဖြဲႏွင့္ မရပ္မနား ႐ြာေနခဲ့ေသာ ေန႔ေတြ…၊ ထို႔အတူ တအံုးအံုး တဒိုင္းဒိုင္းႏွင့္ ထစ္ခ်ဳန္း၊ အံု႔မိႈင္းၿပီး လွ်ပ္ပန္းလွ်ပ္ႏြယ္တို႔ျဖင့္ သိပ္သည္းေနခဲ့ေသာ ေန႔ေတြ…၊ ထိုသုိ႔ေသာ မိုးေန႔မ်ား က်ေနာ္တို႔အားလံုးမွာ ႐ွိခဲ့ဖူးပါ လိမ့္မည္၊ ကံမေကာင္းေသာ ေန႔ရက္မ်ား၊ နာက်င္ညည္းတြား ေနရေသာ ေန႔ရက္မ်ားကို ျဖတ္သန္းေနစဥ္မွာ ေလာကသည္ ေမွာင္မိုက္လြန္းလွသည္၊ အလင္းေရာင္ေလးေသာ္မွ မျမင္ရေသာ လိႈဏ္ေခါင္းမ်ားသည္ က်ေနာ္တို႔အားလံုးအဖို႔ ႐ွည္လ်ားလွပါသည္၊ သုိ႔ေသာ္ ဘယ္ေလာက္ပဲ႐ွည္လ်ား႐ွည္လ်ား၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေမွာင္မိုက္ေမွာင္မိုက္ အဆံုးမွာေတာ့ ေနေရာင္ျခည္တန္းတို႔ ျပန္ေရာက္လာရစၿမဲ…၊ မိုးေရတို႔ျဖင့္ စိုစြတ္ေအးခဲ ေနခဲ့ေသာ လမ္းတို႔က ေႏြးေထြးလင္းခ်င္းေသာ ေနေရာင္ေအာက္မွာ ေလွ်ာက္ခ်င့္စဖြယ္ ျပန္ၿပီး ျဖစ္လာရစၿမဲ…၊ အေရးႀကီးသည္က ေနအလင္းပြင့္လာမည့္ ထိုအခ်ိန္တိုင္ ေစာင့္ႏိုင္ဖို႔ ၿမဲၿမံခိုင္က်ည္ေသာ စိတ္ဓာတ္ျဖစ္သည္၊
အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္၍ တခါက ၾကည့္ဖူးခဲ့ေသာ Best Exotic Marigold Hotel ဆိုေသာ ႐ုပ္႐ွင္ကားေလးကို သတိရမိပါသည္၊ ေနာက္ေၾကာင္းကိုယ္စီ ႐ွိၾကေသာ အဂၤလိပ္ခရီးသြားတို႔ အိႏၵိယႏိုင္ငံက ဟိုတယ္တစ္ခုမွာ လာဆံုၾကသည့္ ဇတ္လမ္းျဖစ္သည္၊ ဟိုတယ္က ေဆာက္လက္စတန္းလန္း၊ ေနေရးထိုင္ေရးက အဆင္မေျပ၊ သို႔ေသာ္ ဟုိတယ္ပိုင္႐ွင္ အိႏၵိယေကာင္ေလးက ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ၿပီး အရာရာကို အေကာင္းဖက္ကေန ၾကည့္တတ္သူျဖစ္သည္၊ ထိုေကာင္ေလး ေျပာေလ့႐ွိေသာ စကားေလးတစ္ခြန္းက "Everything's gonna be alright at the end. If it is not alright, then it's not the end"ဟု ျဖစ္သည္၊ “အရာရာဟာ ေနာက္ဆံုးမွာ အဆင္ေျပသြားပါလိမ့္မယ္၊ အကယ္၍ အဆင္မေျပဘူး ဆိုရင္ အဲဒါေနာက္ဆံုး မဟုတ္ေသးဘူး” ဆိုေသာ စကားေလးက ၾကားရသူတိုင္းအဖို႔ 'မင္းပဲ အေျပာေကာင္း'ဟုဆိုကာ ၿပံဳးခ်င္စရာ…၊ သုိ႔ေသာ္ အေသအခ်ာ ေတြးၾကည့္ေတာ့လည္း ထိုစကားစုေလးက မမွားပါ၊ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အရာတိုင္းဟာ အဆင္ေျပသြားမွာပဲ မဟုတ္လား…၊ နာက်င္မႈတိုင္းအတြက္ သက္သာျခင္းအခြင့္ ႐ွိသလို ငိုေႂကြးခဲ့ရေသာ မ်က္ဝန္းတိုင္းအတြက္လည္း ၿပံဳးရယ္ႏိုင္ေသာ ပါးစပ္တစ္ခု ႐ွိတာ ေသခ်ာပါသည္၊
မိုးေတြ႐ြာေနသည့္တိုင္ ေနေရာင္ျခည္ေတြ ျပန္လာမွာပါဟု ေျပာခဲ့ေသာ Gotthard အဖြဲ႔သား စတိဗ္ကေတာ့ ကံမေကာင္းခဲ့႐ွာပါ၊ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္က အေမရိကားတခြင္မွာ ဂီတေဖ်ာ္ေျဖပြဲလွည့္ေနတုန္း ယာဥ္တိုက္မႈျဖစ္ကာ ကြယ္လြန္သြားခဲ့သည္၊ နီဗားဒါးျပည္နယ္အနီးက အေဝးေျပးလမ္းေဘးမွာ ခဏတာရပ္တန္႔ နားေနခိုက္ ျဖတ္ေမာင္းသြားသည့္ ကုန္ကားတစီးက ရပ္ထားသည့္ သူ႔ဆိုင္ကယ္ကို တိုက္မိၿပီး ထိုမွတဆင့္ ဆိုင္ကယ္ကသူ႔ကိုပါ တိုက္ခ်သြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္၊
ဘဝက တကယ့္ကိုပဲ တိုပါသည္၊ သို႔ေသာ္ ထိုဘဝတိုတိုေလးကိုပင္ က်ေနာ္တို႔ ေမ့ေလ်ာ့ၿပီး စိတ္ပ်က္အားငယ္၊ လက္မိႈင္ခ် ေနမိသည့္ အႀကိမ္မ်ားစြာ ႐ွိခ်င္႐ွိေနျပန္သည္၊ စတိဗ္ ဆိုသြားခဲ့သလို "Who did say this life will last forever"ဟု မၾကာခဏ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ေမးရမတတ္ပင္…၊ မရပ္မနား ႐ြာသြန္းတတ္သည့္ မိုးမ်ားႏွင့္ ႀကံဳသည့္အခါ က်ေနာ္တို႔၏ စိတ္ဓာတ္မ်ား မိုးေရေအာက္မွာ တိုက္စား၊ ဝါးၿမိဳျခင္း မခံရေစရန္ သတိ႐ွိဖို႔လိုသည္၊ မိုးစဲသြားသည့္ လင္းအ႐ုဏ္ႏွင့္္အတူ ေႏြးေထြးသည့္ ေနေရာင္ျခည္တန္းမ်ား ျဖာက်ေနေသာ ေန႔သစ္မ်ား က်ေနာ္တို႔အတြက္ အခိုင္အမာ ႐ွိေနေၾကာင္း အမွတ္ရၾကဖို႔ လိုသည္၊ ၿပီးေတာ့ သီခ်င္းအဆံုးသတ္မွာ "Have faith in love and please don't cry"ဟု စတိဗ္ ဆိုခဲ့သလို ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအေပၚ ႐ိုးသားစြာပဲ ယံုၾကည္ၾကမည္၊ ထိုယံုၾကည္မႈကပဲ က်ေနာ္တို႔၏ မ်က္ရည္မ်ားကို ရပ္တန္႔ေစလိမ့္မွာ ျဖစ္ပါသည္…။ ။
Video credit: Satyajit Karmakar on Youtube
ညီလင္းသစ္
၁၂ ဇြန္၊ ၂၀၁၄
