ျမင္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြက ဘယ္လိုမွကို ၾကည့္မေကာင္းဘူး၊ တက္လာတဲ့ သတင္းေတြ၊ ဓာတ္ပံုေတြ၊ ဗီဒီယိုဖိုင္ေတြ အားလံုးမွာ ႏိုင္လိုမင္းထက္ဝါဒ၊ အၾကမ္းဖက္ဝါဒ ေတြကိုပဲ ေတြ႔ေနရတယ္၊ ဒီမိုကေရစီ ယဥ္ေက်းမႈကို ေဖာ္ေဆာင္ေနပါတယ္ ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံရဲ႕ အႀကီးဆံုးၿမိဳ႕ အလယ္ေခါင္မွာ ျဖစ္သြားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြက ႐ိုင္းစိုင္းၾကမ္းၾကဳတ္မႈရဲ႕ ျပယုဂ္သက္သက္ပဲ ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မျငင္းႏိုင္ပါဘူး၊ ကမာၻေပၚက အာဏာ႐ွင္ႏိုင္ငံေတြမွာ သံုးခဲ့ၾကတဲ့၊ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အရင္ေခတ္ စစ္အစိုးရ အာဏာပိုင္ေတြလည္း သံုးခဲ့ၾကတဲ့ ခါးပိုက္ေဆာင္ လက္မ႐ြံ႕ လူမိုက္ေတြကို ဒီေန႔လို ကာလအထိ ေတြ႔ေနရတာဟာ ေကာင္းတဲ့ အလားအလာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊
ဆႏၵျပတယ္၊ သပိတ္ေမွာက္တယ္၊ အဓိက႐ုဏ္းျဖစ္တယ္ ဆိုတာေတြက ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံႀကီးေတြမွာလည္း ျဖစ္ေနက် ကိစၥေတြပါပဲ၊ အဲဒီလို လူထုနဲ႔ ရဲနဲ႔ ထိပ္တုိက္တိုးတဲ့အခါ လူစုလူေဝး ၿဖိဳခြင္းမႈဆိုတာ ျဖစ္ေလ့ ႐ွိတာပဲ၊ ျဖစ္စဥ္နဲ႔ လူစုလူေဝးေပၚမူတည္လို႔ ရဲက ဝိုင္းဝန္းညွပ္ပိတ္ၿပီး ဖမ္းတာ႐ွိမယ္၊ ေရပိုက္နဲ႔ လူစုခြဲတာ႐ွိမယ္၊ မ်က္ရည္ယိုဗံုး သံုးတာ႐ွိမယ္၊ ဒိုင္းနဲ႔တြန္း ဒုတ္နဲ႔႐ိုက္တာ ႐ွိမယ္၊ ေနာက္ဆံုး ရာဘာက်ည္နဲ႔ ပစ္တာ႐ွိမယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုနည္းကိုပဲ သံုးသံုး ယူနီေဖာင္းဝတ္ထားတဲ့ အဓိက႐ုဏ္း ႏွိမ္နင္းေရး ရဲေတြကပဲ ေပၚေပၚတင္တင္ ကိုင္တြယ္ေလ့႐ွိပါတယ္၊ ဘယ္ကေခၚလာမွန္းမသိရတဲ့ အရပ္ဝတ္နဲ႔ လူေတြက လုပ္္ပိုင္ခြင့္အျပည့္ ရထားတဲ့အလား ဆႏၵျပျပည္သူကိုိ ဆြဲရမ္း၊ တြန္းထိုး လုပ္တာမ်ိဳးေတြ မ႐ွိဘူး၊ ဆႏၵျပသူေတြကို ၿဖိဳခြင္းတဲ့အခါ လူ႔အခြင့္အေရး၊ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာကို အေလးထားၿပီး ကိုင္တြယ္ေဆာင္႐ြက္တတ္ေအာင္ အီးယူက ရဲေတြကိုယ္တိုင္ ျမန္မာ့ရဲေတြကို သင္တန္းေတြ စဥ္ဆက္မျပတ္ေပးခဲ့တာ၊ ေပးေနတာ က်ေနာ္တို႔ သတင္းေတြထဲမွာ မျမင္ခ်င္မွ အဆံုးပါ၊ ေဟာ… အခု တကယ္တမ္း နဖူးေတြ႔ဒူးေတြ႔ ႀကံဳရတဲ့အခါ အဲဒီပညာေတြ ဘယ္ေရာက္သြားသလဲ၊
အသက္အ႐ြယ္စံု၊ ပံုသ႑န္မ်ိဳးစံု၊ ခက္ထန္တဲ့စ႐ိုက္မ်ိဳးစံုနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ လူအုပ္ႀကီးေတြကို ျမန္မာျပည္သူေတြ ျမင္ေနရ၊ ၾကားေနရတာ အေတာ့္ကိုမ်ားေနပါၿပီ၊ အဲဒီလူေတြကို တခါတေလမွာ ေဒါသထြက္ေနေသာ လူအုပ္ႀကီးလို႔ သံုးႏႈန္းမယ္၊ တခါတေလမွာေတာ့ တာဝန္သိ လုပ္သားျပည္သူလို႔ သံုးႏႈန္းမယ္၊ ေပၚခ်င္တဲ့အခ်ိန္ ေပၚလာမယ္၊ ေပ်ာက္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္ ေပ်ာက္သြားမယ္၊ ႐ိုက္မယ္၊ ႏွက္မယ္၊ သတ္မယ္၊ မီး႐ွိဳ႕မယ္၊ မင္းမဲ့စ႐ိုက္ေတြ လုပ္မယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဟုတ္တိပတ္တိ အေရးယူခံရတယ္ဆိုတာေတာ့ ၾကားရမွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ အရင္စစ္အာဏာ႐ွင္ လက္ထက္ကတည္းက ေျခာက္လွန္႔ခဲ့တဲ့ အဲဒီ လူစုလူေဝး အိပ္မက္ဆိုးႀကီးကို ျပည္သူေတြက ဆက္မမက္ခ်င္ေတာ့ဘူး၊ အထူးသျဖင့္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ကူးေျပာင္းေနပါတယ္ဆိုတဲ့ ယဥ္ေက်းတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ ဘယ္လိုမွကို မျမင္ခ်င္ေတာ့ဘူး၊
ဒီေန႔ ျဖစ္သြားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္မွာ ဆႏၵျပသူေတြကို အဓိက ၿဖိဳခြင္းသူေတြဟာ ရဲေတြသာဆိုရင္ ျမင္ရသူေတြအဖို႔ ဒီေလာက္ခံျပင္းမယ္ မထင္ဘူး၊ အခုေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ အသည္းႏွလံုးတည့္တည့္ေပၚမွာ၊ ဆူးေလဘုရားရဲ႕ အရိပ္ေအာက္မွာ၊ ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ မ်က္လံုးေပါင္းမ်ားစြာ အေ႐ွ႕မွာ ယဥ္ေက်းပါတယ္ဆိုတဲ့ ျမန္မာေတြ အၾကမ္းဖက္ၾကတာ အက်ည္းတန္လြန္း လွတယ္၊ ပုဆိုးခ်က္ျပဳတ္၊ အကၤ် ီၾကယ္သီးျပဳတ္၊ လက္ေမာင္းမွာ ေဆးမွင္ေၾကာင္၊ မိုက္ကန္းကန္း႐ုပ္ေတြက “တာဝန္” တို႔၊ “စည္းကမ္း” တို႔ စတဲ့ လက္ေမာင္းပတ္ေတြ ပတ္ၿပီး မိန္းမပ်ိဳေလးေတြပါမခ်န္ ဆြဲလြဲေနၾကတာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္သင့္တဲ့ ကိစၥပါ၊ အထူးသျဖင့္ တကယ္တာဝန္႐ွိတဲ့ ရဲကို တာဝန္မေပးဘဲ ျပည္သူလူထု အေရၿခံဳထားတဲ့ လူေတြကို မတန္မရာ “တာဝန္” လက္ပတ္ေတြနဲ႔ ပြဲထုတ္ေနသူေတြဟာ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ ႐ွိရတဲ့၊ တာဝန္ယူမႈ၊ တာဝန္ခံမႈ ႐ွိရတဲ့ ဒီမိုကေရစီ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြက္ အႏၲရာယ္႐ွိသူေတြ ပါပဲ…။ ။
ညီလင္းသစ္
၅ မတ္၊ ၂၀၁၅
